Dit gedicht is gebaseerd op een prachtig geschreven tekst van Sabrina White op LinkdIn. Het is de eerste van de twee gedichten, omdat ik het interessant vond om deze situatie vanuit verschillende perspectieven te benaderen. In dit gedicht kijk je door de ogen van de ouder, de behandelaar, de volwassene. Het vervolg “Zal ik meedoen?”, geschreven vanuit het kind lees je hier.
Matté Schroder – PlayfulPoets –
Ik ga naast je liggen
en doe alsof ik slaap,
sluit mijn ogen en
ik snurk en ik gaap.
Plots draai jij je om,
je gniffelt, kleine rakker.
dan kriebel je mij, met
enthousiasme wakker.
De lach en het plezier
stimuleren jou tot meer,
we herhalen het slapen
in routine keer op keer.
Jij staat in een hoekje,
ik zie een verlegen lach.
Ik speel door en zorg
dat je meedoen mag.
Pas na het vierde “dutje”,
lig je naast me op de grond.
Kietelend maak je me wakker,
met een glimlach op je mond!
—
