GastGedicht door Suzanne Strijbosch
We geven onze kinderen mee dat ze mogen zijn wie ze zijn, met alles waar ze mee zitten. Niet elk kind kan woorden geven aan die mega ingewikkelde gevoelens die van binnen leven. En hoe krijg je dat je juf, meester of begeleider uitgelegd..? En wat als ze je niet begrijpen en je zelfs weg moet…? Omdat ze het op school of op de groep niet meer weten. Steeds vaker zie ik dit gebeuren en het raakt me, dat volwassenen handelingsverlegen zijn omdat ze niet weten wat er moet met de gevoelens die zo groot zijn voor deze kids dat het er alleen nog maar op deze manier uit kan komen. Zullen we ze niet wegsturen maar omarmen en kijken hoe we veiligheid kunnen bieden..?
Suzanne Strijbosch
– eigenaar van Just see me –
Heb jij ook een gedicht geschreven over Spel en Floorplay? Wil jij dat delen met de buitenwereld?
Mail dan naar ons en wie weet wordt jouw gedicht een #GastGedicht.
