Jip is vaak meer met zijn omgeving bezig dan met de mensen om hem heen. Hij is continu bezig met het ontdekken van ‘zijn wereld’. Dit betekent ook dat wie hem hierin begeleidt niet belangrijk voor hem is wanneer je de dingen die hij nodig heeft biedt. Soms kan dit voor een ouder best lastig zijn maar wij draaien dit juist om: want hoe fijn is het om geen huilend kind achter te laten, hoe mooi is het dat je een geweldige oppas hebt waar hij zich veilig voelt en hoe heerlijk is het wanneer hij doorgaat met zijn spel wanneer je thuis komt. Er voor hem zijn is wat hij nodig heeft om zich blij en veilig te voelen. En hij weet echt wel dat wij zijn ouders zijn want alleen met ons knuffelt hij.
Monique Lancee – moeder van Jip –
Natuurlijk dat je mij herkent
En ook wel ziet bij wie je bent
Maar toch maakt dat niet altijd uit
Je kraait bij een ander net zo luid
Het gaat erom wat het je biedt
Niet wie je troost in jouw verdriet
Het is de hand waarmee je wordt gevoed
En wie dat is vind jij wel goed
Degene die jou aandacht schenkt
Die de lach op je gezicht terug brengt
Of ik dat ben of een ander misschien
Het verschil kan ik bij jou niet zien
Soms kan dat best eens moeilijk zijn
Maar die belangrijke ander is ook fijn
Nooit huil je als ik weg wil gaan
Je huppelt makkelijk achter die ander aan
Voor jou is belangrijk wat je ziet
Wie met je speelt, waar je van geniet
Wie vangt jou op en neemt je mee
Die belangrijke ander,
een geruststellend idee!!
Wij van #PlayfulPoets hebben eerder dit korte gedichtje geplaatst.
Dit steunt het prachtige #GastGedicht van Monique Lancee
info@playfulpoets.nl
