Dit speelse gedichtje gaat over een meisje die met volle focus bezig is met het in elkaar zetten van alle losse onderdelen van de boot, waardoor ze geen ruimte heeft voor het maken van contact. Het voelt voor de spelpartner een beetje alsof zij “de boot afhoudt”. Maar als we goed kijken sluit ze zich bewust wat af om zo de taak goed te kunnen volbrengen.
Pas als de boot af (=klaar) is voelt zij de ruimte om het contact weer aan te gaan!
~ Matté Schroder ~
In volle focus op het maken,
zonder echt gericht te raken
lijk je mijn aanwezigheid te negeren.
Of helpt dat voor jou bij je taken
zodat jij je beter kan concentreren?
Misschien zie ik het dan wel fout,
voelt het of jij “de boot afhoudt”
en je niet echt in verbinding bent.
Pas als de boot is af gebouwd
ervaar ik samen in het moment!
De boot moest eerst klaar zijn,
dat is voor jou ontzettend fijn.
Jij hebt het nodig dat alles klopt.
Dus volg ik rustig jouw eigen lijn
en kijk totdat jouw focus stopt.
