“Een treintje ging uit rijden”
Zing ik en jij roept “nee”
Wat ik zo leuk bedacht had
Blijkt niet zo’n goed idee
Ik denk: “wat ga ik spiegelen?
En ik doe net als jij
Als ik ook een treintje pak
Reageer jij echt niet blij
Je huilt en roept: ‘van mij, van mij!”
Ik houd nog heel kort vast
Je kijkt me aan en zegt het weer
En ik ben blij verrast
Nu heb ik een nieuw spel idee
Ik geef de treinen aan
Dit laat je toe, je kijkt naar mij
En kan zo verder gaan
Steeds iets langer houd ik vast
Het wordt een samenspel
Waarbij ik steeds voorzichtig
Elke overwinning tel
Als ik te snel het treintje geef
Dan zie je me niet staan
Maar wacht ik net iets te lang
Dan kan je huilen gaan
Heb je nog plezier?
Ik pas aan hoe ik reageer
Ietsje korter, ietsje langer
Zo beweeg ik heen en weer
Dan komt daar een auto aan
En hij blokkeert het spoor
Even lach je, het blijkt stress
Dus rijdt de auto snel weer door
Dan botst de auto met de trein
Je lacht en kijkt me aan
Nu weet ik botsen is de weg
Om nu op door te gaan
Onder luid protest
Zegt de auto “nee niet doen”
Je schatert uit en je herhaalt
En ik hoor jou “wel doen!”
Moeite met stoppen
Daar schuilt een gevaar
Maar het eerste contact is er
Dat is voor elkaar
info@playfulpoets.nl
