Volgens Richard Solomon is de ‘Rabbit hole’ is een metafoor voor persevereren, repetitieve gedragingen, en stereotype gedragingen die kenmerkend zijn voor kinderen in het autisme spectrum.
Als het kind in zijn ‘Rabbit hole’ zit, lijkt het of het geen onderdeel wil zijn van de wereld om zich heen. Het kind sluit zich af en heeft geen oog voor zijn omgeving meer. Het in contact komen wordt dan lastiger voor de belangrijke ander. Omschrijvingen als “in eigen wereld” of in “zijn eigen bubbel” worden hier met regelmaat voor gebruikt.
In de Autisme week 2025 gaat #PlayfulPoets in op deze metafoor en plaatst iedere dag een speels gedicht gerelateerd aan de zogenaamde Rabbithole en bijbehorende technieken die we inzetten bij de methodiek FloorPlay.
~ Matté Schroder ~
Daar zit je dan, te spelen zonder taal
Soms lijk je iets te zeggen,
al is het non-verbaal.
De wereld gaat nog langs je heen
gericht op je zelf, nog zo alleen.
De Rabbithole, jouw bubbel
of in je eigen wereld zijn.
Wat voelt dat altijd dubbel
want voor jou voelt dat juist fijn.
Je bent moeilijk te bereiken
Hoe krijg ik jou daar toch uit?
Soms lukt het door intens te kijken
of door een geur of een geluid
En als je uit jouw bubbel bent
begint het spel van voor af aan.
Steeds lok ik je even uit de tent.
Waar zal ik nu mee verder gaan?
