De treinbaan die moet kloppen
anders word ik gillend gek.
Dus blijf ik net zo lang draaien,
ik denk niet dat ik dit nog trek.
Meestal lukt alles wel alleen,
heb ik geen hulp nodig hoor.
Daarom blijf ik maar proberen,
dan krijg ik het vast wel door.
Ik sta nu bijna op ontploffen,
waarom lukt het me nou niet?
Gelukkig heb ik een moeder,
die mijn frustratie heel snel ziet.
Maar ze laat me zelf ontdekken,
of wacht tot ik hulp aan haar vraag.
Dan legt ze de rails rustig op de grond
en maakt ze voor mij de cirkel rond!
